Leven op een eiland is aangenaam. Helemaal wanneer het een tropisch eiland is. Al meer dan 30 jaar woon ik op Curaçao. Toch brengt het leven ook hier de nodige uitdagingen met zich mee.
Vanuit mijn “makamba” perspectief schrijf ik graag over dingen die mij opvallen of die ik meemaak in de B&B; dingen waar je niet 1, 2 , 3 aan denkt als het over Curaçao gaat. Een persoonlijk inkijkje voor iedereen die van plan is Curaçao te bezoeken en geïnteresseerd is in meer dan zon zee en strand. Gewoon omdat er zoveel meer is. Mijn blog hieronder gaat over een jongeman met een droom!
Het was 31 december 1994
Ineens stond hij voor mijn neus. Ik had hem al heel lang niet gezien, maar onze eerste ontmoeting staat op mijn netvlies gebrand, alsof het gisteren was.
Achtentwintig jaar geleden op oudejaarsdag, nota bene mijn verjaardag, stond ik op het strand van Marie Pompoen te wachten op mijn duikcursisten.
Het was vroeg in de ochtend en het strandje lag er verlaten bij toen de vriendelijke man mij aansprak.
“Wat een mooie plek, vind je niet?” Nadat ik dat beaamde, maakte hij mij deelgenoot van zijn plannen.
Droomplek
“Hier ga ik mijn restaurant bouwen. Het uitzicht vanaf het terras is geweldig. Gasten zullen een heerlijke lokale maaltijd kunnen nuttigen aan het water.”
“Een heel goed idee” zei ik. Mijn cursisten hebben altijd trek na een duik.”
Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk.
Toen werd zijn toon iets serieuzer. “Tja weet je als je de 30 gepasseerd bent, wordt het tijd om te stoppen met flierefluiten en iets nuttigs te doen met je leven. Maar daar weet jij natuurlijk alles van.” Vol ongeloof keek ik hem aan. Alsof hij het wist. Precies die dag werd ik 30. Ik heb het hem nooit verteld.
Kerstboodschappen
En nu tref ik hem in de supermarkt. Zijn kar vol met kerstboodschappen voor zijn restaurant, dat al 28 jaar een begrip is op het eiland.
Regelmatig vragen mijn gasten, waar ze lekker lokaal kunnen eten en dan vertel ik ze over die bevlogen mijnheer van Sea Side Terrace!
Het was 31 december 1994
Kerstboodschappen